Zabieg ten polega na odcięciu wierzchołka korzenia w celu oczyszczenia kości wyrostka zębodołowego, wywołanego przewlekłym stanem zapalnym toczącym się w tkankach sąsiadujących z wierzchołkiem korzenia. W miejscu usuniętych zmian chorobowych istnieją odpowiednie warunki do odbudowy kości. Zabieg ten jest skuteczny w ok. 95% przypadków i pozwala na uratowanie zęba przed usunięciem. Dotyczy najczęściej zębów jednokorzeniowych, głównie siekaczy i kłów, rzadziej w przypadku przedtrzonowców i trzonowów.



Wskazania do wykonania zabiegu resekcji wierzchołka korzenia zęba:
- przewlekłe stany zapalne tkanek okołowierzchołkowych (ziarniniaki, torbiele korzeniowe)
- nieprawidłowości patologiczne (zębiniaki)
- trudności w leczeniu zachowawczym (zakrzywiony, zwężony kanał korzeniowy)
- niemożność dotarcia do wierzchołka zęba przez kanał
- błędy jatrogenne, czyli błędy lekarza (perforacje ściany kanału, złamanie narzędzia kanałowego)


Przeciwwskazania:
- zęby mleczne
- zaburzenia zgryzu
- zanik pionowy i poziomy kości w przebiegu chorób przyzębia
- opryszczka wargi
- ostry stan zapalny w okolicy przywierzchołkowej
- podłużne złamanie korzeni zęba
- I trymestr ciąży
- choroby prowadzące do miejscowego i ogólnego spadku odporności (choroby nerek, białaczki, zaburzenia krzepnięcia i fibrynolizy, cukrzyca)

Przebieg zabiegu:
Przed przystąpieniem do zabiegu resekcji przygotowuje się kanał korzeniowy poprzez jego dokładne oczyszczenie i poszerzenie. Następnie w znieczuleniu miejscowym nacina się błonę śluzową w okolicy wierzchołka korzenia, wycina okienko kostne i usuwa zmieniony chorobowo wierzchołek korzenia. Ostatnim etapem zabiegu jest szczelne wypełnienie kanału korzeniowego i założenie szwów na przeciętą błonę śluzową.